Günün birinde şair bir padişaha ilham perisi gelir ve başlar yazmaya: -
 "Çıktım ağaca yedim hamını mamını,....?" - "Çıktım ağaca yedim
 hamını mamını,....?" gerisi bir türlü gelmez. Padişah geceleri uyku 
uyuyamaz olur şiirini tamamlayamamıştır bir türlü. En sonunda 
ülkesinin bütün şairlerini sarayında toplatır ama yine nafile onlar 
da bu mısranın devamını getiremez. Sıra en sonunda Nam-ı Kemal´e 
gelir ve padişah başlar: - "Hadi Nam-ı Kemal getir şunun devamını
 da ne istersen vereyim sana!" - "Buyrun Padışahım..." - "Çıktım
 ağaca yedim hamını mamını..." Nam-ı Kemal hemen devam eder: -
 "Düşersen aşağı görürsün ananın *mını..."