Son günlerde bir dizi filmden yola çıkarak tarihine ve ceddine alenen küfreden insanlar görünce el insaf diyeceğim geldi.Evlat katlini hoş görmüyorum bu gayet insani bir durum. Bu yöndeki hissiyata elbet saygım var. Keşke olmasaydı. Ama buradan yola çıkarak cihan şümul bir imparatorluğu kötülemek kimsenin haddine değildir.Vur ama öldürme! Linç ediyoruz Osmanlıyı, beddua ediyoruz Osmanlıya, sövüyoruz ağız dolusu! Olmaz olmamalı da! Allah’ın bir kulu da çıkıp yeter demiyor, diyemiyor! Aklım almıyor bir türlü!Niye barışık değiliz mazimizle?Niye hep ortaya karışık işlerle uğraşıyoruz.Bize ne servis edilirse ona kayıtsız şartsız iltihak ediyoruz.Ne izlettirilirse ona alkış tutuyoruz.Ne verilirse yutuyoruz, her zokaya kıt vuruyoruz balık mıyız?Bu kadar kolay mı olmuş bu işler acaba?Sanmam.Ve unutuyoruz ihtişamını bir imparatorluğun!Her alandaki mükemmelliğini mesela!Mimar Sinan’ı, Baki’yi, Fuzuli’yi, Itri’yi, Dede Efendi’yi, Fatih’i, Barbaros’u,Hoca Nasrettin’i…Nicelerini daha; hattı, tezhibi, minyatürü, şiiri, hanı, hamamı, kervansarayı, köprüsü…Haremlik selamlık oldu çıktı ceddimiz.600 sene sanki çıkmamışlar hiç haremden. 3 kıtaya yayılmamışlar mesela! At üstünde fethetmemişler üç kıtayı. Uçakları varmış sanki hızlı trenleri…İstanbul’u almamışlar! Hilafeti getirmemişler Osmanlıya sanki!Yazık.Vazifesi, yere atılan tükürük balgam vb. ifrazatı sırtındaki torbalarda taşıdıkları kireçlerle örtmek olanlar vardı Osmanlıda! Sabah dışarı çıktığınızda bakın yerlere. Eleştirecekseniz önce kendi vaktinizi eleştiriniz.