Ortaoyunu ve meddah geleneğimizin günümüzdeki yüzüydü.
İsmail Dümbüllü keşfiydi.
Kendine has bir tarzı vardı.
Komikti ve de emektardı.
Ramiz Dayı gitti yakın zamanda.
Mehmet Ali Birand’ da, Savaş Abi’de…
Nejat Uygur da gitti işte.
Yaşam ağacı yapraklarını döküyor. Dün çiçek olup meyveye duran bugün toprağa düşüyor.
Ölmeyecek olan var mı diye feylesofane bir laf etmek istiyorum kalanlara.
Vakti gelen gidiyor; hem de ne bir saniye geç ne de bir saniye erken.
Mühim olan iyi bir ad bırakabilmek, güzel bir şekilde yâd edilebilmektir.
“Kahkaham mirasımdır” demişti Üstad öyle de olacak ve öyle de kabul edilecektir.
Toprağı bol olsun Allah rahmet eylesin.
Sahnelerin tabiri caizse tozunu yutmuştu.
Geleneksel Türk Tiyatrosu kökenliydi.
Son çınarlarda devriliyor bir bir.
Tarih oluyoruz.
Memleketin en komik adamlarındandı.
Adam gibi adamlarından hem de
Miğferine çiçek takan askerdi o.
Cem Yılmaz’ın -vefat eden ünlü komiklerimizin cenazelerine katılan kocaman siyah gözlüklü yaşayan ünlülere atfen yaptığı- esprisiyle NeJat UYGUR “Son esprisini yaptı.”
“Cibali Karakolu” yetimdir şimdi.
“Hastane mi Kestane mi?”yoktur daha!
“Zamsalak” olmaz asla!
“Sizinki Can da Bizimki Patlıcan mı?” demez kimse bir daha!
Emeğe sağlık demek düşer bize.
Yüreğe…
''Bir gün tiyatronun ışıkları sönecek, zil sesleri susacak ve tiyatro perdesi sonsuza kadar üzerime kapanacak. İşte o zaman giderken tüm üzüntülerinizi yanımda götürerek size sadece kahkahaları bırakacağım''demişti Üstad!
Şimdi sahnelerde bir hoş sada var ona dair!
Kahkahalar hüzün kokuyor.
Alkışlar susmuyor bugün!
Elazığ’ımız da onun adına düzenlenen tiyatro festivali de onur olarak hanemize yazılmıştır kanaatimce. Yaşarken kıymet verenlerden olmak bence takdire değer bir durumdur. Kasım başında ilimizde usta tiyatrocu Nejat Uygur anısına düzenlenen “Ulusal Elazığ Tiyatro ve Turizm Festivali” büyük bir jest olmuştur UYGUR ailesine. Bu tiyatro festivalinin üstadın ölümünden kısa bir süre önce ilimizde olması ve onun adına düzenlemesi bizleri de mutlu etmiştir. Emeği geçenlere teşekkür ediyoruz.
Son sözüm şu “Gülmemek elde değildi sana Üstad!”
Allah rahmet eylesin.
